Gin to anglosaski rodzaj jałowcówki, bezbarwny, klarowny napój alkoholowy. Powstały w XVII w na terenie Holandii. Wymyślił go dr Franciscus de la Boë z uniwersytetu w Lejdzie, szukając leku moczopędnego i zapobiegającego kamicy nerkowej. Po destylacji zacieru z dodatkiem jagód jałowca pospolitego powinien zawierać 35% – 40% alkoholu.
Dry gin i London dry gin to jego dwa najpopularniejsze rodzaje. Zazwyczaj jest mieszany z innymi napojami, by złagodzić cierpki i gorzki smak. Dla zharmonizowania smaku zestawu gin leżakuje zazwyczaj kilka tygodni. Barwa ginu uzależniona jest od naczynia w którym leżakuje, bezbarwny pochodzi z naczyń szklanych lub pokryty specjalną wykładziną, natomiast żółtawe zabarwienie ginu pochodzi z dębowych beczek. Uchodzi bowiem za alkohol, który daje się mieszać ze wszystkim.
Najbardziej znany jest oczywiście gin z tonikiem i limonką albo martini, czyli mieszanka ginu z wermutem. Jest jednym z najbardziej kalorycznych alkoholi. Gin jest też znakomitym aperitifem. Wypity przed posiłkiem zaostrza apetyt i pozwala lepiej odczuwać smaki potraw. Warto także wykorzystywać go w kuchni, dodając do deserów , np. musu owocowego czy galaretki.
