Cukinia to odmiana dyni zwyczajnej. Pochodzi z Włoch od włoskiego “zucchina”. W Polsce zaczęto ją uprawiać w latach 70. XX w. Nazywana jest również kabaczkiem. Roślina z rodziny dyniowatych, występująca najczęściej w kolorze ciemnozielonym lub zielonym w delikatne białe prążki.
Rośnie w postaci nieco wzniesionego krzaczka z dużymi liśćmi. Posiada kwiaty męskie i żeńskie znajdujące się w środkowej jej części. Cukinię rzadko jada się w postaci surowej. Jest bez smaku a nawet nieco gorzkawa. Często jest grillowana, zapiekana lub duszona w sosie. Przyrządza się z niej zupy, drugie dania, sałatki, surówki, napoje, desery oraz musztardy. Ceniona jest za wysoką wartość dietetyczną i nisko-kaloryczność. Zawiera potas, żelazo i magnez oraz witaminę C, K, PP i B1, a także beta-karoten. Doskonale odkwasza organizm i pozytywnie wpływa na proces trawienia. Wykazuje właściwości antyoksydacyjne, tzn. pomaga zwalczać nadmiar wolnych rodników tlenowych w organizmie, będących przyczyną rozwoju wielu chorób o charakterze przewlekłym, niezakaźnym.
Należy do warzyw o niskim indeksie glikemicznym dlatego polecana jest osobom zmagającym się z cukrzycą. Cukinii nie powinny spożywać osoby, u których występują wrzody żołądka, choroby układu pokarmowego, biegunka, stany zapalne woreczka żółciowego lub choroby nerek.