Kuchnia PRL. Wędzona słonina

Wędzenie to metoda konserwacji żywności za pomocą dymu. Dawniej, gdy nie było dostępów do świeżych towarów, wędzenie stało się jedyną poza suszeniem i soleniem metodą konserwacji mięsa. W wyniku wędzenia produkty żywnościowe uzyskują specyficzny zapach, smak i zabarwienie.

A jakie mięso najbardziej kojarzy się z PRL? Myślę, że każdy ma swoje smaki. Dla nas to wędzona słonina i wędzony boczek. Dlatego też postanowiliśmy podzielić się z czytelnikami tym oto przepisem.

Kuchnia PRL. Wędzona słonina

Kuchnia PRL. Wędzona słonina

5.0 z 13 głosów
Danie: GłówneKuchnia: Polska, PRLTrudność: Łatwe
Porcje

4

porcje
Przygotowanie

30

min.
Gotowanie

40

min.
Kalorie

300

kcal

Kuchnia PRL nie może obyć się bez wędzonego boczku i słoniny. Przedstawiamy więc tradycyjny przepis na wędzenie tak jak robiło się to w latach 70 XX w.

Tryb gotowania.

Dłuższe podświetlenie ekranu

Składniki:

  • 5 kg boczku lub słoniny

  • 300 g soli

  • 10 g pieprzu


Sposób przygotowania:

  • Boczek lub słoninę pokroić na plastry.
  • Na dno naczynia wsypać sól, na to wyłożyć słoninę lub boczek natarty solą i pieprzem i przykryć resztką soli.
  • Przekładać co 5 dni. Po 2 tygodniach wyjąć, opłukać i suszyć 4-5 godzin.
  • Następnie wędzić 3-5 dni zimnym dymem na złotawy kolor.

Uwagi:

  • Na podstawie A. Fiedoruk, Prywatne smaki PRL-u, Poznań 2011

Instagram @proste.pesto

Obserwuj @proste.pesto i oznaczaj nas #proste.pesto

Facebook ProstePesto

Zobacz ProstePesto na Facebooku

Zostaw komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

*