Rzymianie ponoć jedli namoczony chleb z czosnkiem i oliwą i nazywali to „płynnym jedzeniem”. Bez wikłania się w historyczne motywy wydaje się naturalne, że ten chłodnik został wymyślony tam, gdzie rosły pszenica, winorośl, drzewa migdałowe i oliwne – bo to są składniki białego gazpacho. A więc mieszkańcy całego basenu Morza Śródziemnego pewnie się tym zajadali, nie tylko latem. I być może zamiast winogron dodawali verjus albo młode białe wino.

Stary rzymski przepis na białe gazpacho

5 z 1 głos

Autor: Martyna Pietruszka Danie: ChłodnikKuchnia: WłoskaTrudność: Łatwe

Porcje

porcje

Przygotowanie

min.

Chłodzenie

godz.

Kalorie

205

kcal

Białe gazpacho nazywane przez Rzymian “płynnym jedzeniem” to obowiązkowe danie w upalne dni. Zobacz nasz sprawdzony przepis.

Tryb gotowania.

Dłuższe podświetlenie ekranu

Składniki:

400 ml 400 gorącej wody
200 g 200 migdałów bez skórki
125 g 125 jednodniowego białego chleba bez skórki lub bułki
1 L 1 zimnej wody
400 g 400 białych winogron bezpestkowych
1 łyżka 1 soku z cytryny
2 ząbki 2 czosnku
1 łyżeczka 1 soli morskiej
1 łyżka 1 octu winnego sherry lub 1,5 łyżki octu z białego wina
4 łyżki 4 oliwy extra vergine
Do podania
czarne winogrona bez pestek
oliwa extra vergine

Sposób przygotowania:

Migdały zalewamy gorącą wodą. Namaczamy minimum godzinę, maksymalnie do 2 godzin (nie wylewamy wody, użyjemy jej do gazpacho, bo ma dużo migdałowego aromatu).
Do miski wrzucamy pokruszony miąższ chleba i zalewamy go zimną wodą.
Umyte winogrona blendujemy na gładkie, płynne puree. Dodajemy sok z cytryny.
Odcedzone migdały przekładamy do malaksera, wlewamy kilka łyżek wody z namaczania. Miksujemy do momentu, aż uzyskamy grudkowatą pastę.
Dodajemy do niej lekko odciśnięty z wody chleb, czosnek (starty na tarce, zmiażdżony lub roztarty w moździerzu), sól, ocet, oliwę i resztę wody z namaczania migdałów. Miksujemy do pożądanej gładkości (aksamitną teksturę możemy uzyskać po zblendowaniu w mikserze kielichowym, wyjdzie puszysty krem).
Dokładamy zblendowane winogrona. Doprawiamy, jeśli na przykład jest niesłone. Jeśli wolimy luźniejszą konsystencję – dolewamy wody.
Przekładamy do słoika i schładzamy w lodówce. Chleb sprawi, że całość nieco zgęstnieje.
Białe gazpacho powinno mieć konsystencję płynnej, ale dość gęstej śmietanki, więc przed podaniem możemy jeszcze raz zmiksować z odrobiną zimnej wody. Podajemy w miseczkach, okraszone przepołowionymi winogronami i kroplą oliwy. Białe gazpacho jest dość syte, więc porcje powinny być niewielkie.

Uwagi:

Dodatkowa uwaga – skórkę chleba możemy upiec w piekarniku, pokruszyć i wykorzystać do sałatki z zielonymi warzywami albo jako bułkę tartą do fasolki czy kalafiora.
Zamiast winogron możemy użyć gotowego soku z winogron (150 mililitrów do podanych tu proporcji), ale warto przygotować chociaż raz białe gazpacho z prawdziwych winogron, to zupełnie inna jakość. Przemożna słodycz kupionego soku zabija właściwie delikatny walor kombinacji smaków. Podobnie jest z naszym sokiem z jabłek, najlepszy jest ten nieklarowny, niedosładzany

Instagram @proste.pesto

Obserwuj @proste.pesto i oznaczaj nas #proste.pesto

Stary rzymski przepis na białe gazpacho