Kompostownik w ogrodzie. Co warto wiedzieć?

Kompostownik w ogrodzie. Co warto wiedzieć?

Do otrzymania kompostu wykorzystuje się materiały pochodzenia organicznego, np. torf, zielone lub zwiędnięte chwasty, liście z drzew, łęty ziemniaczane oraz inne rozkładające się odpadki roślinne lub zwierzęce, odchody, resztki pierza, szlam z rowów.

Materiały przeznaczone do kompostownika powinny być odpowiednio pogrupowane ze względu na szybkość rozkładu i przechowywane oddzielnie np. zbiór młodych roślin zawierających dużo wody (węglowodany szybko rozkładające się a także białka), podlegających szybkiej fermentacji.

Kompost taki przerabia się 2-3 krotnie w celu otrzymania kompostu 5-, 6- i 7-miesięcznego, aż do 1-rocznego, przeznaczony jest głównie pod warzywa, rośliny okopowe, w niewielkich dawkach, około 100q/ha przed zasiewem albo podczas wegetacji. Oddzielny zestaw roślin tworzą rośliny i materiały podlegające powolnemu rozkładowi, należą tu kukurydza, słonecznik, rzepak, perz i inne.

Przygotowanie tych roślin wymaga odpowiedniego nawilżenia w trakcie fermentacji, rozdrobnienia, przesypania warstwami z ziemią kompostową lub torfem w celu wypełnienia wolnych miejsc w stosie. Komposty trudno rozkładające się pielęgnuje się 1-2 razy w roku, ich proces fermentacji zachodzi przez dwa lata lub dłużej, następnie stosowane są w dużych dawkach (około 600q/ha) przy takich uprawach jak szklarniowe i inspektowe, warzywniaki, na łąki i pastwiska.

Materiały zagrażające zachwaszczeniu pola wymagają oddzielnego kompostowania, proces fermentacji trwa do momentu utracenia przez chwasty możliwości kiełkowania. Do oddzielnej grupy zalicza się komposty torfowe, można je przygotowywać z różnymi materiałami, także z obornikiem.

Dobrej jakości kompost

Dobrej jakości kompost uzyskuje się z 1 części obornika i 10 części torfu, układa się najpierw warstwę torfu (30-50 cm), następnie warstwę obornika i niewielką warstwę ziemi, aż do uzyskania stosu 2 m wysokości. Komposty z torfu i gnojówki powstają z wykorzystaniem torfu najlepiej wysokiego, które kładzie się warstwami, polewając gnojówką. Przy torfie niskim na 1 tonę wymagana jest 0, 5 tony gnojówki, na 1 tonę torfu wysokiego potrzebne jest 3 tony.

Aby powstał odpowiedni kompost o dużej wartości, potrzebne są odpowiednie warunki do jego powstania, pewna ilość materii organicznej podlega rozłożeniu dzięki bakteriom tlenowym, reszta, przerobiona masa wraz z obumarłymi bakteriami wchodzi w skład materiału nawozowego o większej przyswajalności dla roślin.

Korzyści dla procesu kompostowania

Korzystne dla procesu fermentacji jest umożliwienie dostępu powietrza, zapewnienie właściwej wilgotności i odpowiednich proporcji węglowodanów do związków azotowych w kompoście. W przypadku, gdy brakuje powietrza fermentacja przebiega wolno lub zachodzi proces torfienia materiału organicznego.

Przy nadmiernym napowietrzeniu procesy przebiegają szybko przy wielkich stratach substancji kompostowej. Wobec tego warstwy w kompoście układa się luźno, nie ubija, przede wszystkim przy dużej ich wilgotności. Dla uzyskania napowietrzenia kompost należy przerabiać w ten sposób aby część zewnętrzna sprowadzona została do środka, a wewnętrzna na powierzchnię pryzmy.

Duża wydajność fermentacji przebiega przy 75 % zawartości wody, w tym celu stos należy podlewać wodą. Na zewnątrz kompostu układa się ziemię próchniczą i tworzy zagłębienie do zatrzymania polewanej wody. Lokalizacja kompostownika dotyczy miejsc zacienionych, wzniesionych, aby warstwy nie były pod wodą, nieraz obsadza się go roślinami wielkolistnymi (dynia), lub by nie uległ zalaniem, formuje się rowki odprowadzające.

Podstawę stosu stanowi torf o grubości 20 cm i szerokości 2 m, na przemian umieszcza się warstwy materiału organicznego wielkości 20-30 cm i niewielką warstwą ziemi (1-1, 5 m). Aby zapewnić szybką fermentację substancji mało zasobnych w azot (plewy, słoma, fragmenty roślin niemotylkowych), korzystne jest przekładanie warstw materiałem o dużej ilości azotu (odpady ptasie, rośliny motylkowe), co sprzyja podniesieniu wartości nawozowej.

Procesy fermentacji szybciej zachodzą w ciepłych i wilgotnych warunkach. Gdy materiał organiczny jest dobrze rozłożony, co objawia się zapadnięciem się stosu, konieczne jest przerabianie kompostownika (1-2 razy do roku), np. przeorywanie pługiem niskich stosów. Wielkość pryzmy zależy od pory roku, jesienią pod koniec fermentacji tworzy się stosy wysokie, o niewielkiej powierzchni na górze, co wpływa na wyższą temperaturę w kompoście zimą i nie ogranicza procesów fermentacji.

Komposty składają się z 0, 3 % azotu, 0, 2 % tlenku fosforu i 0, 4 % tlenku potasu. Przed zastosowaniem ziemię kompostową należy przesiać przez siatkę (oczka 2 cm średnicy), stosuje się zazwyczaj w dużych ilościach (200-600q na 1 ha). Duża część substancji odżywczych istnieje w połączeniach organicznych i nie jest łatwo dostępna dla roślin tymczasowo, można stosować kompost w dużych ilościach bez przenawożenia.

Kotuj więc zdrowo i nie wyrzucaj jedzenia. Dlatego korzystaj z naszej strony z inspiracjami kulinarnymi. A jak już musisz coś wyrzucić, to lepiej zrób to do kompostownika a nie na śmietnik.

Zostaw komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

*