Tradycyjna kuchnia rzymska. Jaka jest?

Tradycyjna kuchnia rzymska. Jaka jest?

Tradycyjna kuchnia rzymska („cucina romana”) jest prosta, a dania są szybkie w przygotowaniu. Wywodzi się ona z kuchni ludowej, lecz nie pozbawiona jest wpływów innych kultur (na przykład żydowskiej). Złośliwi twierdzą, że kuchnia rzymska to jedna z najbardziej niezdrowych odmian kuchni włoskiej, ponieważ jest dość tłusta. Nie można jednak zaprzeczyć, że dania serwowane przez rzymian są niezwykle smaczne.

Tradycyjna kuchnia rzymska. Jaka jest?

Należy wiedzieć, że do tradycyjnych potraw zalicza się karczochy przyrządzane po rzymsku („carciofi alla romana”), z dodatkiem oliwy, pietruszki i przypraw, lub po żydowsku („carciofi alla giudia”), smażone i bardziej chrupiące. Dość często używanymi w kuchni rzymskiej warzywami są też cykoria („cicoria”) oraz podobne do niej warzywo zwane „puntarelle”. Z Rzymu wywodzi się również znane na całym świecie „spaghetti alla carbonara” z jajkiem, boczkiem, pieprzem i serem „pecorino”.

Zobacz carbonara z boczkiem parzonym i śmietanką albo makaron à la szpinakowa carbonara śmietanowa. Ten owczy ser, który stanowi świetny dodatek do wielu dań i często pojawia się w potrawach miejscowej kuchni, ma swoją rzymską odmianę – „pecorino romano”. Podaje się z nim także „tonarelli al cacio e pepe” – danie z czarnym pieprzem oraz „bucatini all’amatricana” – rodzaj grubego spaghetti wydrążonego wewnątrz, z sosem z boczku i pomidorów, którego nazwa wzięła się od Amatrice – miejscowości w Apeninach, skąd prawdopodobnie przywędrowało. Podobne do „amatriciana” jest „bucatini alla gricia”, tylko bez dodatku pomidorów.

Tradycyjna kuchnia rzymska. Jaka jest?

Trzeba wiedzieć, że w rzymskiej kuchni królują także potrawy mięsne. Popularna jest baranina („carne ovina”), a za prawdziwy przysmak uznaje się „abbaacchio” – mięso jagnięcia, które karmione było tylko mlekiem matki i nie spróbowało jeszcze roślin. Jego smak wzbogacony jest przeważnie aromatycznymi ziołami: szałwią, rozmarynem, czosnkiem. Kolejnym ważnym dla kuchni rzymskiej mięsem jest wieprzowina („carne suina”), a szczególnie „porchetta” – rodzaj pieczonej rolady wypełnianej słoniną, czosnkiem, rozmarynem i serem. Pochodzi ona oryginalnie z rzymskiej prowincji Ariccia. Rzymianie nie gardzą też koniną („carne equina”).

Kuchnia rzymska w temacie mięs ma jeszcze do dodania może niezbyt szlachetną, ale cenioną przez smakoszy tzw. piąta ćwierć („quito quarto”), jak miejscowi masaże nazywają wszelkie podroby: od flaków po ogony, kopyta i głowy. W niektórych restauracjach przyrządza się wciąż jeszcze tzw. „la coda alla vaccinara”, czyli gęsty sos na wywarze z cielęcego ogona z dodatkiem aromatycznych pomidorów i orzechów piniowych. Równie tradycyjną potrawą są flaczki po rzymsku („trippa alla romana”), podawane z miętą i wspomnianym już serem „pecorino romano”.

Nie można także zapominać i „rigatoni con la pajata” – makaronie z wnętrznościami cielęcymi lub baranimi. Wnętrzności baranie to także „coratella”, jak zbiorczo określane są serca, płuca i wątroba tego zwierzęcia. Jada się również nerki, tzw. „rognoni”, marynowane wcześniej w wodzie z cytryną, wątrobę („fegato”), śledzionę („milza”), serce („cuore”), mózgi („cervello”), szpik kostny („nervetti”), język („lingua”) oraz tzw. „animelle” (grasica, trzustka i ślinianki”). No i oczywiście świńskie nóżki – „zampetti”.

W kuchni rzymskiej nie brakuje także ryb. Je się tu przede wszystkim sardele („alici”) oraz dorsza („baccala”) – często smażonego w kawałkach w grubej panierce z ciasta („pastella”). W takiej panierce smażone są także warzywa, jak bakłażany („melanzane”), cukinie („zucchine”), kalafiory („cavolfiori”), brokuły („broccoli”) zwane ogólnie „fritti in pastella”. Warto spróbować również smażonego kwiatu dyni („fiori di zucca”), najczęściej nadziewanego serem mozarella i „alici”. A co z pizzą? Oczywiście znana na cały świat jest rzymska pizza na cienkim cieście. Zobacz więc koniecznie przepis na ciasto na pizzę -jak zrobić szybkie cienkie ciasto na pizze.

Słodkim specjałem rzymskiej kuchni są „maritozzi con panna” – pyszne ciastka drożdżowe, koniecznie wypełnione śmietaną. Ich nazwa wiąże się z tradycją, zgodnie z którą w czasie Wielkiego Postu obdarowywano nim przyszłe żony („marito” to po włosku mąż). Kuchni żydowskiej zawdzięczają rzymianie jeszcze inny swój znakomity deser – ciasto z serem ricotta („torta di ricotta”). Ponadto w lecie, szczególnie wzdłuż Tybru, otwierane są liczne budki z tzw. „gratachecca” – deserem z lodu kruszonego ręcznie z dużych bloków, podawanego z syropami i owocami.

Na koniec trzeba powiedzieć, że świetny dodatek do włoskiej kuchni tworzą wina (przeważnie białe) produkowane na okolicznych wzgórzach Albani w trzynastu miejscowościach Castelli Romani. Najpopularniejsze szczepy to Frascati, Marino, Colli albani. Cenione są także Falerno i Est Est Est z pobliskiego Montefiascone.

Zostaw komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

*